ક્ષણોને તોડવા બેસું તો વરસોનાં વરસ લાગે,
બુકાની છોડવા બેસું તો વરસોનાં વરસ લાગે.
કહો તો આ બધાં પ્રતિબિંબ હું હમણાં જ ભૂંસી દઉં.
અરીસો તોડવા બેસું તો વરસોનાં વરસ લાગે.
કમળતંતુ સમા આ મૌનને તું તોડ મા નાહક,
ફરીથી જોડવા બેસું તો વરસો ના વરસ લાગે.
આ સપનું તો બરફનો સ્તંભ છે હમણાં જ ઓગળશે,
હું એને ખોડવા બેસું તો વરસો ના વરસ લાગે.
મને સદભાગ્ય કે શબ્દો મળ્યા તારે નગર જાવા,
ચરણ લઈ દોડવા બેસું તો વરસો ના વરસ લાગે.
( મનોજ ખંડેરિયા )
wah manojbhai.
aa sansar ja evo chhe ke badhi vaate varso na
varaso ja lage chhe. bahuj pasanand aavi. tamari
kalam ham-mesha chalti rahe avi prar-thna.
comment by:
chandra