કોઈ વાર એવું બને
આપણે જવાની ઉતાવળ ન હોય
છતાં
આપણને જલ્દીથી ઉપાડી લેવામાં આવે.
’હમણાં આવશે’ ‘હમણાં આવશે’
કહી નયન કોઈની પળ પળ પ્રતીક્ષા કરતાં હોય
છતાં ત્યારે જ
બળજબરીથી એને બીડી દેવામાં આવે.
આપણે કહેવા હોય માત્ર બેચાર જ શબ્દો:
’હું જાઉં છું, તમે સુખી રહેજો.’
પણ હોઠ બોલે તે પહેલાં જ ઠંડા પડી જાય
ને હવા પૂછ્યા કરે ન બોલાયેલા શબ્દોનાં સરનામાં.
એટલા માટે જ
આટલી નાનકડી પ્રાર્થના કરું છું:
મારી વિદાયવેળાએ
તમે હાજર રહેજો.
( વિપીન પરીખ )