પડખું ફરો ત્યાં આંખમાં ખૂંપી જતો દિવસ,
સૂરજથી વહેલો શહેરમાં ઊઠી જતો દિવસ.
મહોરે છે એના રૂપની નમણાશ સાંજના,
દરિયાની ભીની રેતમાં ખૂલી જતો દિવસ.
પરસેવો હાથ ચોળતો ઊભો હતો અને,
ખિસ્સામાં હાથ નાખીને નીકળી જતો દિવસ.
દીકરીને વહાલ આપવા જેવું નસીબ ક્યાં?
વહેલી સવારે હાથને પકડી જતો દિવસ.
એણે હજી ક્યાં શહેરને જોયું છે એ પછી,
સૂરજને માટે સાંજના ડૂબી જતો દિવસ.
( કૈલાસ પંડિત )
દીકરીને વહાલ આપવા જેવું નસીબ ક્યાં?
વહેલી સવારે હાથને પકડી જતો દિવસ…..Liked it…Heenaben,,It reminds me of the recent Post “DIKARINI POKAAR ” on my Blog. Please visit & read that Post & OTHERS !
http://www.chandrapukar.wordpress.com
VAH SHU DIKRI MATNU VHAL BATVU CHA. SHRSH
Dikari ne wahal aapwa jevu naseeb kyan ??
DIKARI NO PREEM TO ANERO HOI CHE,,,,,
PARKI THAPAN KEWAI NE .
khub saras …aavi ja kavita/ghazalo pirasta rahesho.