સાવ અચાનક,

મારી અંદર કંઈક તૂટ્યું…

અને

એક ઝાટકા સાથે

અસ્તિત્વ આખામાંથી,

ધગધગાટ લાવાનો ધોધ ફૂટી નીકળ્યો.

રૂંવે રૂંવે દઝાડે….

કણ કણને બાળે…એવો !

ગરમ-ખારું પાણી

મારા ગળાને ભીંજવતું,

તદ્દન બેકાબૂ બનીને,

મારા ગાલ પરથી વહ્યા કર્યું…

…ક્યાંય સુધી.

અને બધું પછી, ઠરી ગયું.

મારી ચેતના સહિત !

હવે એક સખત આવરણ લપેટાઈ ગયું છે.

મારા મનને-મારી સંવેદનાઓને ઢબૂરીને.

એક કડક કોચલું છે…

..મારી આંખોથી મારા હોઠ સુધી !

બધું સુક્કુંભઠ્ઠ છે.

રણની રેતી જેવું.

મુઠ્ઠીમાં ભરો તો સરકી જાય,

પાણી રેડો એટલું પી જાય.

હવે ક્યાંય કશું સળગી ઊઠે એવું નથી,

ને તોય,

દાઝ્યા કરે છે-સતત ઊંડે ને ઊંડે !

( કાજલ ઓઝા-વૈદ્ય )