માધવની યાદમાં

માધવની યાદમાં સુંવાળું મોરપિચ્છ

માધવ થઈને રોજ મલકે

પીંછાના રંગ બધા પીગળે ને બુંદ બુંદ

આસવ થઈને રોજ છલકે.

.

શ્વાસ મહીં ઘૂંટાયા મોરલીના સૂર

હવે કેમ કરી એને તરછોડવા,

આંખમાં સમાયું રે આખું આકાશ

હવે કેમ કરી તારલિયા તોડવા;

એવું તરછોડવું ને એવું રે તોડવું

કેમ રોજ પાંપણની પલકે.

.

વનરા તે વન વિના પાનખર આજ

જાણે ખોઈ બેઠું રે લીલાશ,

યમુના તો વ્હેતી બે કાંઠે ભરપૂર

એનાં વ્હેણને રે ખટકે ભીનાશ;

એવી લીલાશ ક્યાંક એવી ભીનાશ ક્યાંક

સમણું થઈ રોજ રોજ ઝલકે.

.

( મહેશ સોલંકી ‘બેનામ’ )

Share this

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.