ઊઘડે છે મોડી રાતના આંખો બે પીર જેમ,
મારામાં કોણ હોય છે બીજું શરીર જેમ.
.
સાંજે મળીને થાઉં છું હુંયે ભર્યોભર્યો,
તુંય હસે છે ફૂલમાં વ્હેતા સમીર જેમ.
.
આવીશ ત્યારે સાંજના ઢગલો થઈ જઈશ,
નીકળું છું ઘરની બહાર હું છૂટેલા તીર જેમ.
.
ભાગી રહેલા લોકને ફુરસદ નથી જુએ,
સૂરજ સવારે શહેરમાં ફરશે ફકીર જેમ.
.
ગ્રંથો ભરાય એટલાં સ્વપ્નાં ઘડ્યાં અમે,
ખાલી છે બેઉ હાથ ને જીવ્યા અમીર જેમ.
.
( કૈલાસ પંડિત )