એકવાર – બસ એકવાર…
તું
મારી અંદર ફેલાતો જા !
.
આંખનું કાજળ – હોઠની રંગત
સાથે લઈને રેલાતો જા.
સુક્કા-સુક્કા તતડી ગયેલા,
અંગ ઉપર
તું
છાલક થઈને,
’છપાક’ દઈને, વાગ જોરથી…
.
રોમ રોમ પર
ફીણફીણ થઈ વિખરાતો જા.
બંને કાંઠા તોડી નાખી,
બસ, ધસમસતો વહી આવ તું.
બુંદ બુંદ થઈ, આખેઆખો
મારી અંદર ઠલવાતો જા.
અંગઅંગને ભીંસ દઈને
ચૂર – ચૂર કર.
.
લોહીના લયમાં ભેળવી દે તું …
રંગના કૂંડાં ભરીભરીને,
કમખા ઉપર ચિતરાતો જા.
બત્રીસ કોઠે દીવા થઈને
મારી અંદર ઝળહળતો જા.
.
( કાજલ ઓઝા-વૈદ્ય )
કાજલ ઓઝા વૈદ્ય – હોનહાર કવિયત્રી અને આધુનિક નારીની વેદનાને વાચા આપતા લેખીકા છે. તેમને ભાવનગર સાંભળવાની તક મળી હતી.
કાજલ ઓઝા વૈદ્ય – હોનહાર કવિયત્રી અને આધુનિક નારીની વેદનાને વાચા આપતા લેખીકા છે. તેમને ભાવનગર સાંભળવાની તક મળી હતી.
ઝળહળવામાં હજુ કંઈ બાકી રહ્યું છે?
ઝળહળવામાં હજુ કંઈ બાકી રહ્યું છે?