મને ડૂબતાને કોઈ ક્યારે તારી શકો.
ખૂબ થાક્યો છું થાકને ઉતારી શકો.
.
નહિ કહેવું ગમે,
નહિ જોવું ગમે,
નહિ હોવું ગમે,
નહિ હસવું ગમે,
નહિ રોવું ગમે.
.
કોઈ મારા આ થાકને સુવાડી શકો
મને તાજા કોઈ ફૂલ જેમ ઉઘાડી શકો.
.
નથી ઊભા રહેવું,
નથી ચાલવું જરી,
આંખ સામેનો રસ્તો
ભલે જાયને સરી.
.
કોઈ વેદનાને શબ જેમ ઉપાડી શકો
કોઈ મારા આ થાકને સુવાડી શકો.
.
( સુરેશ દલાલ )
વાહ !! ખુબ સરસ કવિતા છે.
વાહ !! ખુબ સરસ કવિતા છે.
કોઈ મારા પણ થાકને સુવાડી શકો…
કોઈ મારા પણ થાકને સુવાડી શકો…