આવ
આ આછા ઘેરા ઉજાસમાં
ચીતરીએ એક પદ્મ.
માંહ્ય પાથરીએ
લોહીની મરમાળુ છાંય
પછી તો..,
શ્વાસ-શ્વાસનું સારસ જોડું રેલશે ટહુકા
ટહુકો તારી આંખનું અંજન
ટહુકો મારી પાંખનું સ્વજન.
ચાલ ટહુકો ઓઢીને…
આ અવાવરું એકાન્તની અંદર
ઓગળી જઈ,
ગૂંથી લઈએ અતલસી આકાશ
આકાશને અડતાં તો…
ઝગમગ ઝગમગ તાસકિયો ખીલશે ચાંદ
ચાંદ તો ટોડલે ઝૂલશે લોલ !
ચાંદ તો ગોખલે ખૂલશે લોલ !
ચાલ, ઝૂલતાં ખૂલતાં…
ચાલ, ખૂલતાં ઝૂલતાં…
આ શૂન્યતાનું બરછટ રણ ચીતરીને
અંદર ભરીએ વાદળ
વાદળ ભરતાં તો,
ફણગાતા ઊગી આવશે લીલુડા મોર
મોરને બારણે મેલશું લોલ !
મોરને પારણે મેલશું લોલ !
બારણું પારણું એક બનાવી
પારણું બારણું એક બનાવી,
આ સૂનકારમાં ડૂબી ગયેલા ઘરમાં
આજે રૂપ થઈને ભળી જઈએ
ઢળી જઈએ તો,
એક ઝમઝમિયું જાગશે તળાવ
તળાવને ખોળિયે પાળશું લોલ !
તળાવને ઢોલિયે ઢાળશું લોલ !
તળાવમાં રોજ તરતાં તરતાં…
તળાવમાં રો સરતાં સરતાં…
આવને હવે
જીવનો ઝીણો તાંતણો બાંધતાં જઈએ
સાત ભવના ધોડા થેકવા
આપણે આપણું આયખું સાંધતાં જઈએ
આવ,
આ આછા ઘેરા ઉજાસમાં…
.
( રામચન્દ્ર બ. પટેલ ‘સુક્રિત’ )
હિનાબેન, રચના સ્પર્શી ગઇ.ખુબ ખુબ ખુબ ગમી.કેટલી ભાવુક્તા અને કેટલી તાદાત્મ્યતા..વાહ..
હિનાબેન, રચના સ્પર્શી ગઇ.ખુબ ખુબ ખુબ ગમી.કેટલી ભાવુક્તા અને કેટલી તાદાત્મ્યતા..વાહ..
હિનાબેન, રચના સ્પર્શી ગઇ.ખુબ ખુબ ખુબ ગમી.કેટલી ભાવુક્તા અને કેટલી તાદાત્મ્યતા..વાહ..
આપણાં એકબીજા સાથે જોડાઈ ગયેલા આયખાને આછા ઘેરા ઉજાસમાં સાંધવાની જરૂર નથી બસ સાથે ચાલતાં જઈએ…જીવનપથ આમ જ ટૂંકો થતો જશે…અને જીંદગી આમ જ ભરપુર જીવાતી જશે…
આપણાં એકબીજા સાથે જોડાઈ ગયેલા આયખાને આછા ઘેરા ઉજાસમાં સાંધવાની જરૂર નથી બસ સાથે ચાલતાં જઈએ…જીવનપથ આમ જ ટૂંકો થતો જશે…અને જીંદગી આમ જ ભરપુર જીવાતી જશે…