મારે ગઈકાલની ગલીઓમાં ઘૂમવું નથી

આવતીકાલનો ભલે ઊગે સૂરજ :

મારે કાલના આકાશને ચૂમવું નથી.

.

પળપળની પાંદડીઓ મ્હેકે બિડાયેલી

એમાં ભમરો લપાયો છે ગુંજન સહિત

એક એક પાંદડી તો આપમેળે ખૂલશે

એક એક પાંદડીમાં રણઝણતું ગીત

સ્મરણ ને સ્વપ્ન : એ તો પારકા પ્રદેશ :

મારે એવા વેરાનમાં ઝૂલવું નથી.

.

હું તો આજનો ને અબઘડીનો માણસ રહ્યો

મારી ક્ષણની સાથેની છે નિસ્બત આ ગૂઢ

દરિયો ભલેને ઊછળે અનંતનો

હું પાગલ થઈ પળપળના પીઉં છું ઘૂંટ

મારે ઊગવું નથી કે આથમવું નથી

મારે ગઈકાલની ગલીઓમાં ઘૂમવું નથી.

.

( સુરેશ દલાલ )