રોજ તારા નામનો – મુકેશ જોષી

રોજ તારા નામનો કક્કો ગોખું

તને મળવાનાં ગોખું પલાખાં

મૂળિયાંની જેમ જાય ઊડી ના કેમ

આ લાગણીની વિસ્તરેલી શાખા…

 .

મારી ભૂગોળના દરિયા તુજ આંખમાં ને વાંચતાં આ જાત ડૂબે ગઈ

સૂરજ ઊગે તે દિશા પૂરવ કહેવાય, તો તું ઊગે એ દિશા કઈ:

પડતા વરસાદના કારણમાં એટલું, સ્મરણોનાં ચોમાસાં આખ્ખાં…રોજ

 .

પાણીપત નહીં, પાણીદાર એવી આંખોથી જખ્મી થયાનો ઈતિહાસ

બે હૈયાંઓ વચ્ચેની ત્રિજ્યાઓ માપવામાં પડતો ભૂમિતિમાં ત્રાસ

રોજ તારી યાદનું હું લેશન કૌં ને તોય થાતા ન કોઈ વિષય પાકા…રોજ

 .

તારા ને મારા સરવાળાનો દાખલો, આવડે એક બસ ગણિતમાં

બાકીમાં એટલી તો ભૂલો પડે, હું શોધું જવાબ તારા સ્મિતમાં

મોનાલીસા જેવું મર્માળું સ્મિત, મને પડતાં ઉકેલવાનાં ફાંફાં…રોજ

 .

( મુકેશ જોષી )

Share this

2 replies on “રોજ તારા નામનો – મુકેશ જોષી”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.