વ્હેલી સવારે સાદ સાંભળું
પછી જ આંખ આ ખૂલે
મારું મન હવામાં ઝૂલે
.
ગઈ રાતનાં સપનાંઓ તો
એક પલકમાં ભૂલે !
મારું મન ઝલકમાં ઝૂલે
,
હૃદય એક નાની અમથી છાબ
એમાં સુગંધઝૂર્યાં ફૂલ
તારા બાગનાં વૃક્ષો :
એમાં મન મારું મશગૂલ
તારો એક અણસાર :
ને મારું મન તો બધું કબૂલે
,
પૂર્વજનમની કઈ લીલા છે ?
કાયા-માયાના કયા કબીલા ?
પતંગિયાને ચૂંથવાના
કોઈ નહીં પાડશો ચીલા –
સાવ કુંવારી લાગણીઓને
નહીં રગદોળો ધૂળે.
,
( મિતુલ મહેતા )
કુંવારી લાગણીઓ ને ધૂળ માં નહિ રગદોળીયે…અમારા હૃદય સ્થાને સ્થાપીશું.
કુંવારી લાગણીઓ ને ધૂળ માં નહિ રગદોળીયે…અમારા હૃદય સ્થાને સ્થાપીશું.
કુંવારી લાગણીઓ ને ધૂળ માં નહિ રગદોળીયે…અમારા હૃદય સ્થાને સ્થાપીશું.