બસ એકવાર તું આવી જા

પવનની લહેરખી સમી –

અને; હું ખીલી ઊઠીશ

ફૂલોની જેમ.

કદાચ,

તારું હોવાપણું જ

મારી જિંદગી છે.

મને ડર લાગે છે કે,

જિંદગીના અર્થ પામતા પહેલાં-

મારી ‘સાંજ’ ઢળી જાય.

અહીં સહરા વચ્ચે

ક્યારેક ઝંખુ છું ઝાકળ,

તો ક્યારેક ફૂલોભરી વસંત,

હા, અહીં વસંત છે-

પણ ફૂલો વગરની…

પણ તેને પાનખર તો ન જ કહી શકાય ને ?

હું,

સતત ઝંખુ છું-

વર્ષાની એક હેલી

જે ભીતરની આગ ઠારી શકે…..??…

 .

( દુર્ગેશ ઉપાધ્યાય )