મારી અંદરથી નીકળીને, કોઈક ક્યાંક ચાલ્યું ગયું છે;

હવે હું પણ રહ્યો નથી મારામાં !

હવે એકલતા વચ્ચે એક ઊભું છે નામ;

બાકી આખી કઠપૂતળી ગઈ ગારામાં!

 .

હતાં રૂપ અને રંગ એનાં નોખાં-નોખાં;

ને આખી દુનિયાની સ્હેલ એણે કીધી !

પાછી સઘળે જઈ આવી અને બેઠીને વાત;

એણે ક્યાંય નહીં પહોંચ્યાની કીધી !

મારી અંદર પીગળીને મીણ ક્યાંક જઈ બેઠું;

એથી આભ આખ્ખું ધ્રુજે છે તારામાં !

 .

દિવસે સમજાય નહીં સૂરજ ને

રાતના ચાંદાને જઈને હું પોંખું !

બંને પાસેથી મને શીખ મળી એટલી કે

જીવન તો ખાલીખમ્મ ખોખું !

ખાલીખમ્મ ખોખાથી નીકળેલી વાત;

હવે વહેતી થઈ છે એકતારામાં…

 .

( પ્રફુલ્લ પંડ્યા )