સાહિબ, બને શ્વાસનું બખ્તર.
કાળ તણા વિકરાળ પ્હાડ થઈ જાતા જાણે કંકર !
.
પડછાયો થઈ પડખે રહીને એ રખવાળું કરતાં
બળબળતા સૂરજને ઝીલી વાદળ થઈ ઝરમરતા.
.
જોજન છેટે હોય છતાંયે લાગે નિકટ નિરંતર.
સાહિબ, બને શ્વાસનું બખ્તર.
.
શૂળીનો એ હુકમ સોયથી સહજ ઉકલી જાતો !
થંભેલો ધબકારો દોડી ફરી નાચતો – ગાતો!
.
કોઈ કૃપાનું કવચ સાંપડે કેવું અગમ અગોચર !
સાહિબ, બને શ્વાસનું બખ્તર.
.
( નીતિન વડગામા )