આંગણું ઢાળીને હું તો જોતી’તી વાટ
હજુ પદરવ સંભળાય નહીં ડેલીએ.
.
ડેલીએ અડીને સાવ ઊભા છે તોય
બધા રસ્તાઓ લંબાતા ચાલ્યા
ડેલીબંધ બેસીને પહોંચાયું ક્યાંય
અમે સ્મરણોના ચીલાઓ ઝાલ્યા
.
એ રીતે ઉંબરમાં બેઠી કે ચાલ
જરા સાંકળ ખખડે તો હવે ખોલીએ.
આંગણું ઢાળીને હું તો જોતી’તી વાટ…
.
ઢાળેલા આંગણામાં ઘેરાતું આભ
અને ચાલી ક્યાં ચકલાંની ટોળી
ઝોકે ચડું ને ત્યાં પદરવના અણસારે
કોણ જાય પાછું ઢંઢોળી
.
છાતીમાં ડૂમો થઈ મૂંઝાતી વાત
હવે બોલીએ તો કઈ રીતે બોલીએ
આંગણું ઢાળીને હું તો જોતી’તી વાટ…
.
( કૈલાસ અંતાણી )