ક્યારેક યાચુંછું સત; ક્યારેક સ્વપ્ન યાચું;
ક્યારેક દોડું છું કાળને પાછળ નાખું;
ક્યારેક વર્ષું છું અમૃતની સેર અને
ક્યારેક મૃત્યુની ભોળી ભીખ માગું.
.
પુણ્યસ્મરણ : વિન્દા કરંદીકર
( અનુવાદ : જયા મહેતા )
.
ક્યારેક સ્વપ્ન યાચું ક્યારેક સતને યાચું
તડકાનો તંત ઝાલી સૂરજના તતને યાચું
.
ક્યારેક સિરને સાટે તાજોતખતને યાચું
ક્યારેક મોરપીંછા જેવા વખતને યાચું
.
એકાકી થઈ જવાની અંગત રમતને યાચું
એમાંય એની ખુશ્બૂ ને એના ખતને યાચું
.
ક્યારેક આંસુઓમાં ક્ષણ સંઘરી લઉં ને
એનું સ્મરણ સમેટી ગદ્દગદ હું ગતને યાચું
.
તન્મય બનીને મયમાં હું સ્થિરતાને સાધું
તોબા કરીને રણઝણ રિન્દોની લતને યાચું
.
વાદ્યો શમ્યા પછી યે ઝણકાર શેષ હો તો
સાતે સ્વરોની મધ્યેના મૌનવ્રતને યાચું
.
ક્યારેક વસ્ત્ર ત્યાગી હું અંતરીક્ષ ઓઢું
ક્યારેક આ ત્વચા પર કૈં કૈં પરતને યાચું
.
ધરતી કને હું યાચું ક્યારેક રજની રિદ્ધિ
નભના કોઈ તારકની ખરતી રજતને યાચું
.
કંથાનો જરકસી આ જામો પહેરી, મુરશિદ
તારી કને ફકીરીની સલ્તનતને યાચું
.
ભીતરની ભીડને હું સંબોધું વિજનતામાં
ભરચક સભામાં ખૂણે બેસી સ્વગતને યાચું
.
કાગળ કલેજું કોમળ કાતિલ કલમ કટારી
શાહીના બુંદ જેવા જખ્મી જગતને યાચું
.
શબ્દોના આ સબાકા જાણે જનોઈવઢ છે
જુદ્ધે ચઢી ગઝલમાં ઘાયલની ગતને યાચું
.
( હરીશ મીનાશ્રુ )