આપણે બધાં જ બળ્યા કરીએ છીએ…
ઝીણું ઝીણું
અગરબત્તી જેવું નહીં
સિગરેટ જેવું – લીલાં લાકડાંની ચિતા જેવું,
આપણા ધુમાડા
કોઈએ ‘એક્સેલ’કરેલા –
પણ નુકશાન બીજાને કરે એવા !
‘પેસિવ સ્મોકિંગ’ કરાવતા, સતત.
.
પેટ્રોલમાં કેરોસીન મેળવીને ચલાવાતી
રિક્ષામાંથી નીકળતા ‘સ્મોક’ જેવા.
બધા મળીને ‘ઓક્યા’ કરીએ છીએ
કાર્બન ડાયોક્સાઈડ, સતત !
.
એકબીજાને તાકીને ‘એક્સલ’કરીએ છીએ,
અને
ઘર – ગલી – ગામ – શહેરમાં
કાળા- ધોળા – કાબરચીતરા…
ધૂમ –ધૂમ ધુમાડાનાં વાદળો,
પાછાં વાતો ‘સન-સેટ’ની કરીએ છીએ !
મરીન ડ્રાઈવ પર બેસીને
આપણે સૌ
‘ક્લિન અને ગ્રીન’ના પાટિયા નીચે… બરાબર !
.
ચણા ‘ચોર’ ગરમનાં ખાલી પડીકાં, સિગરેટનાં ઠૂંઠાં,
ચોકલેટના રેપર અને કોલાકોલાનાં ટીન.
“જરા આઉટિંગ – સાંજનું… બીજું શું ?”
.
વળી પાછા
કારના ધુમાડા…
“અમે શું કરીએ ?…
પેટ્રોલ જ ખરાબ આવે છે !”
.
રાત્રે ‘જસ્ટ ડેસર્ટ’
કે
‘શામિયાના’માં
કોફીના ટેબલ પર
સુડો વાતો સાથે
પોલિટિક્સ, ફિલ્મ અને
બ્રાન્ડ ઈક્વિટીની ચર્ચાઓ સાથે,
ફરી – ધુમાડા…
.
‘નાઈટ ઈઝ સ્ટીલ યંગ’ના
ચવાઈ ગયેલા ચ્યુઈંગમ જેવા
ચીકણા શબ્દો સાથે
વળી એકબીજા સામે ‘એક્સલ’
.
કોઈની બૈરીની – કોઈના ધણી સામે
ગૂંચવાતી નજરના ગોટેગોટા
બિઝનેસની વાતો સાથે –
બાટલીમાં ગૂંગળાતા ધુમાડા
ને ઉપરથી બૂચ !
.
આમ ક્યાં સુધી
ગોટામાં જીવવું છે આપણે ?
આપણી અંદર ગોટમોટ થઈને…
..સામાને ગૂંગળાવીને ?
.
( કાજલ ઓઝા વૈદ્ય )
True…
True…