અફસોસ છે – સુરેન્દ્ર કડિયા

એમના ઉંબર સુધી જઈને નથી ફાવી શક્યા, અફસોસ છે

આંખ કે આંસુનું સરનામું નથી માગી શક્યા, અફસોસ છે

 .

એકસો ને આઠ મણકા આયખામાં ગોઠવી દીધા પછી

એક પગલું એક પગલામાં નથી માંડી શક્યા, અફસોસ છે

.

આભ, રેતી, મેઘ, ધરતી, કૈંક રૂપે લોક સરખાવ્યા કરે

પણ હતા એવા જરીયે પણ નથી લાગી શક્યા, અફસોસ છે

 .

મેં સિતારા ખેરવેલા જેટલા, બસ એટલા ઝાકળ થયા

પણ ફૂલોની સ્નિગ્ધ સુગંધો નથી દાગી શક્યા, અફસોસ છે

 .

રોજ મારા આંગણે એ સૂર્યને રમતો મૂકે તોયે

એક લાંબી ઊંઘ વચ્ચેથી નથી જાગી શક્યા, અફસોસ છે.

 .

( સુરેન્દ્ર કડિયા )

Share this

2 replies on “અફસોસ છે – સુરેન્દ્ર કડિયા”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.