બેઠો છું – બેજાન બહાદરપુરી

.

ન આદિ અંત જેની વાત એ માંડીને બેઠો છું,

સમયના ફીંડલાને ખૂંટીએ ટાંગીને બેઠો છું.

 .

ન ઝંઝાવાતનો છે ડર, ડરાવે શું હવે આંધી,

દીવાની વાટને બે હાથથી ઢાંકીને બેઠો છું.

.

દિશાઓને ગજવવાના થવાના ચૂર સપનાઓ,

વહી વંચા ! હું મારા ભાગ્યને વાંચીને બેઠો છું.

 .

હવે નહિ ઘૂઘવે મોજાં, હવે સંભળાય નહિ ગર્જન,

ઈલમથી સાત સાગરની નજર બાંધીને બેઠો છું.

 .

ઘૃણાઓના પડ્યા હેવા અને બંધાણ જખમોનું,

જનોઈ વાઢ કાતિલ ઘાવ હું સાંખીને બેઠો છું.

 .

રજતનો પાસ લાગ્યો કેશને ‘બેજાન’ ઉતાવળ કર,

પ્રતીક્ષા આંખમાં શબરીની જો આંજીને બેઠો છું.

 .

( બેજાન બહાદરપુરી )

Share this

4 replies on “બેઠો છું – બેજાન બહાદરપુરી”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.