.
મારા આનંદનો શ્વાસ
વેદનાનો નિશ્વાસ બની પાછો ફરે
એ પહેલાં,
મારે આ ક્ષણને જીવી લેવી છે.
જેમ…
વૃક્ષ જીવે છે
ફૂલનો આનંદ બનીને…
આકાશ જીવે છે
ખળખળતી નદી બનીને…
રેતીના પટ પર ઊઠતી
પગલાંની સંકેતલિપિ
વાંચ્યા વગર ભૂંસવા
સમય તો ક્યારનોય અધીરો થઈ રહ્યો છે.
પણ…
મારે પાછું વળીને જોવું નથી.
દસ આંગળીઓની કેડીએ
વહેવા દઈશ મારા આનંદને
આગળ ને આગળ
અને નિહાળીશ,
ઘાસની હથેળી પર
વિશ્વકવિની જેમ રમતા બાળક જેવી
આ ક્ષણને.
.
( નલીની માડગાંવકર )