તું – રાજેન્દ્ર પટેલ

.

કૂંજો ભરેલો છે

ને ખાલી છે પ્યાલો

જન્મોજન્મથી

તું એને ભરે એની રાહમાં

હું પ્યાલો થઈ ગયો છું.

 .

હું હાથ લંબાવું છું કૂંજા તરફ

પણ અડી શકતો નથી.

પણ, તું ભરે છે મને

ન ભરીને.

તરસ્યો વધુ સંતોષાય છે

ના પીવાથી ન ભરવાથી.

જો કશું થતું જ નથી

તો પછી એકમેકમાં ભરાવું, ખાલી થવું

વ્યર્થ છે.

કારણ કે તું છે

બંને તરફ.

.

.

ચટાઈ પાથરી છે

ઉપર પગ મૂકતો નથી

રાહ જોતો જોતો

ચટાઈ થઈ જાઉં છું.

 .

ભલે જૂની થઈ

ચટાઈ જીર્ણ થતી નથી

.

.

હું તારા માટે પગલૂછણિયું થયો છું

અને

ઉંબર પર પડ્યો પડ્યો

અંધારું અને અજવાળું પીઉં છું

તારી પ્રતીક્ષા કરતાં કરતાં.

 .

તારા પગરવની રાહ જોતાં જોતાં

હું પગલૂછણિયું હોવા છતાં

પગલું બની જાઉં છું તારું.

 .

એથી સ્થિર છું

તારી ગતિમાં.

 .

( રાજેન્દ્ર પટેલ )

Share this

One reply

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.