.

આ કોણ

રહી રહીને

ઉત્તેજ્યા કરે મારા હૃદયને ?

સમય બે-સમય આવીને આમ

જાય છે કોણ સ્પર્શી મારા હૃદયને ?

અનુભવ નથી આવા જલમૃદુ સ્પર્શનો મને –

અને એટલે જ તો

ઓશિયાળું થઈને હૃદય

તાક્યા કરે મારી આંખોની ભીતર શુંય !

ક્યાંક રહ્યું રહ્યું કોઈ

દિનરાત – પલવિપલ

સ્પર્શ્યા કરે મને ઊંડે ઊંડે !

અને ઓગાળ્યા કરે ધીરે ધીરે

મારા સકલ અસ્તિત્વને-

જેમ માટીના ઢેફા પર ઝરમર વરસે વ્યોમ

અને જલના વહેણની મધ્ય

માટીના કણ કણ ઓગળીને

થઈ જાય એકાકાર

એમ-

કોણે સ્પર્શી સ્પર્શીને

મૂકી મધવહેણમાં.

એકાકાર કરી મૂક્યું

મારા હૃદયને ?

 .

( જગદીશ ત્રિવેદી )