ઝરણું કદી, કદી હું નદી હોઉં પણ ખરો
તાજા-કલમ લખું ને પછી રોઉં પણ ખરો
.
કોઈ કહો મને કે લઘુથીય લઘુ શું ?
કીડીની પાદુકા મળે તો ધોઉં પણ ખરો
.
મણકાની જેમ હું વીખેરી દઉં મને પ્રથમ
ભેગો કરી-કરીને પછી પ્રોઉં પણ ખરો
.
મુઠ્ઠીમાં ઉછેરું છું નભોમય નિબિડતા
તારકનું તેજ ટીપે-ટીપે ટોઉં પણ ખરો
.
સંતોએ ગોઠવી છે રમત, બસ રમ્યા કરું
ખુદને જડું જરીક, જરી ખોઉં પણ ખરો
.
( સુરેન્દ્ર કડિયા )
ખુબ જ અદભુત . . .
પણ . . પ્રોઉં , મતલબ પરોવું જ ને ?
ખુબ જ અદભુત . . .
પણ . . પ્રોઉં , મતલબ પરોવું જ ને ?
ખૂબજ સુંદર અને મનનીય રચના !
ખૂબજ સુંદર અને મનનીય રચના !