.
કારણ વિના હાથ તમારો ધરી હાથમાં ભીની ભીની રેતી ઉપર બે-ત્રણ ડગલાં ચાલ્યા તે દિ
સરકાવી લઇ હથેળીઓની રેખા કાંઠે વેરી દઇને તમે અમારા આવ્યા દરિયા ખાળ્યા તે દિ
.
થઇ શકતી’તી વાત કે જેમાં સૂરજને અવઢવ જાગે કે ડૂબી જાઉં કે ઊભો રહી જઉં
પળ થોભીને જોઉં જરા કે આ બે જણમાં ક્યાંક જરી અવકાશ મળે કે હેય ઠરીને સૂતો થઈ જઉં ત્યાં
જન્મેલા સઘળા શબ્દો તમે અમારા અવકાશોમાં ફંગોળી દઇ વગર બોલતાં ચાલ્યા તે દિ
સરકાવી લઇ હથેળીઓની રેખા કાંઠે વેરી દઇને તમે અમારા આવ્યા દરિયા ખાળ્યા તે દિ
.
કોઈ ગ્રંથને ખબર નથી કે સામે સૂરજ અને આભની નીચે સમદર રેત આપણે બેય એટલે શું
ને એમાં તું આંખ વચાળે જરાતરા વંચાય સુધીમાં ભૂંસી નાખતી પાંપણ ઢાળી બેસ એટલે શું
બોલ હવે શીખવાડ કે એવા કેમ ચિતરવા કેમ પાડવા દરિયાના તળ જેવા આપણ પાડ્યા તે દિ
સરકાવી લઇ હથેળીઓની રેખા કાંઠે વેરી દઇને તમે અમારા આવ્યા દરિયા ખાળ્યા તે દિ
.
( ધ્રુવ ભટ્ટ )
ખૂબજ સુંદર રચના !
ખૂબજ સુંદર રચના !