.
ઉદ્ધવજી ! કહેજો એને, કૈં તને શોધવા
અમે રવડતાં નથી !
.
ઘણાં મિષે કહાનાને ઝાઝાં નખરાં કરવા દીધાં,
જાણી જોઈને અમે અમારાં વસ્ત્રો હરવા દીધાં !
એ ભોળાએ માન્યું, કે એ મેઘ અમે સૌ ચાતક,
અમે રાસ રમ્યાં હતાં, એ હતું અમારું નાટક !
ઉદ્ધવજી ! કોઈ સાથ વિના જો, સ્વસ્થ ચાલીએ;
અમે ગબડતાં નથી !
ઉદ્ધવજી ! કહેજો એને, કૈં તને શોધવા
અમે રવડતાં નથી !
.
હતાં જાણતા કે કપટીની કેવી હોય છે પ્રીત,
જશે નીકળી મોવાળો, ધર્યું રહેશે નવનીત !
થાય ઘણું : જઈને મથુરામાં રોજ પીટાવું દાંડી,
કરો ભરોસો સઘળાંનો, બસ એક કૃષ્ણને છાંડી !
ઉદ્ધવજી ! કોઈ માતવછોયાં બાળક સાથે
અમે ઝગડતાં નથી !
ઉદ્ધવજી ! કહેજો એને, કૈં તને શોધવા
અમે રવડતાં નથી !
.
( વીરુ પુરોહિત )
સાદ્યત સુંદર ગીત… મજા આવી… આનું એક જોડીદાર લયસ્તરો પર પણ મૂક્યું હતું…
સાદ્યત સુંદર ગીત… મજા આવી… આનું એક જોડીદાર લયસ્તરો પર પણ મૂક્યું હતું…
સાદ્યત સુંદર ગીત… મજા આવી… આનું એક જોડીદાર લયસ્તરો પર પણ મૂક્યું હતું…
” ઉદ્ધવજી ! કોઈ માતવછોયા બાળક સાથે અમે ઝઘડતા નથી ! ”
. . . આ પંક્તિ તો બસ . . .
” ઉદ્ધવજી ! કોઈ માતવછોયા બાળક સાથે અમે ઝઘડતા નથી ! ”
. . . આ પંક્તિ તો બસ . . .