લંબાવું  હાથ, તોય અડકી શકાય નહીં,

ભડભડતી આગ – તોય સળગી જવાય નહીં,

તારો ને મારો આ કેવો સંબંધ

જેમાં સામસામે બેસીને સામે જોવાય નહીં ?

 .

આંખોમાં ઊછળતા ખારાં પાણીનો

હવે ખળખળતો – ધસમસતો ધોધ

તારી છાતી પર મારી અટવાતી નજરોમાં

નકરા આધારની શોધ.

 .

અડધી રાતે મારી આંખો ખૂલે

ને, ભૂલે સ્વપ્નાંઓ ઈચ્છાની ભાષા,

ભૂરી, ઉફણતી ને ધગધગતી રાતમાં

તુંય હોય જાગતો, એ આશા !

 .

હોય તું – તોય, તારા હોવાની સાબિતી

માગ્યા કરે મારી જાત.

પડખામાં હોઉં ત્યારે ઊગે છે રાત,

ને તું જાય ત્યારે આથમે પ્રભાત.

 .

સળગતી જાતને, ભડકે બાળીને

મારે કરવું અજવાળું તારા ઓરડે…

સંબંધો બાંધવા કંઈ સહેલા નથી,

વડ વીંટ્યા વીંટાય નહીં દોરડે.

 .

એકાંત મારી આંખમાં, ને ખાલીપો કાંખમાં

તોય તારા હોવાનો ભાસ

પડખામાં તારા – કોઈ નિરાંતે ઊંઘતું

મારી મુઠ્ઠીમાં મારો નિ:શ્વાસ.

 .

( કાજલ ઓઝા વૈદ્ય )