શબ્દપ્રસાદી – પ્રફુલ્લા વોરા

અમે તો આંખના આકાશમાં વાદળ ઉછેર્યાં છે,

કદી ગાજે, કદી વરસે, અમે અંજળ ઉછેર્યાં છે.

 .

સુંવાળા માર્ગમાં તોતિંગ ઊભા પહાડની ભીતર,

ઊછળતાં-કૂદતાં ઝરણાં તણાં ખળખળ ઉછેર્યાં છે.

 .

ભરી હો ચાંચમાં અટકળ અને પરબીડિયું ખાલી,

છતાં એ દોસ્ત ! રણમાં વીરડાં શા જળ ઉછેર્યાં છે.

 .

ફક્ત એકાદ ખોબો પામવા શી યાચના કરવી ?

તરો-તાજી તરસને રાખવા મૃગજળને ઉછેર્યાં છે.

 .

ભલે આયુષ્ય ટૂંકું પણ સિંહાસન શહેનશાહી ને-

ભર્યા દરબાર જેવા શોભતાં ઝાકળ ઉછેર્યાં છે.

 .

પ્રભુ મસ્તક નમાવું છું, પ્રસાદી શબ્દની આપી,

હૃદયનાં કોડિયે સંતોષનાં ઝળહળ ઉછેર્યાં છે.

 .

( પ્રફુલ્લા વોરા )

Share this

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.