કદી કદી હું સ્વગત અચિંતા મને પૂછી બેસું છું;
રઝળે છે જે ભગ્ન માટ; કૈંક બીજું કે હું છું ?!
.
ઘેલા કેવા હતા ? વિચારી, આજે આવે હસવું;
ધૂન હતી, જ્યાં હાથ પહોંચે, શ્યામ નામ બસ લખવું !
મોરપિચ્છનાં વસન વીંટાળી, જઈ મધુવનમાં ઝૂમ્યાં;
ચંદ્રપ્રકાશે ભાળી, કહાનાનાં પદચિહ્નો ચૂમ્યાં !
થતું હતું ત્યારે, ઉદ્ધવજી ! હું તે શું નું શું છું !
રઝળે છે જે ભગ્ન માટ; કૈંક બીજું કે હું છું ?!
.
એક દિવસ પણ વીતે નહીં, માધવનાં મિલન વિનાનો;
અષ્ટગંધ મહેકે અંગે, જ્યાં સંગ કરું કહાનાનો !
વૈભવ સઘળો અસ્ત થયો, માધવ મથુરાએ જતાં;
નિશ્વાસી ઉચરું કેવળ : तेहिना दिवसा हता I
.
દર્પણ સઘળાં ફોડ્યાં, ઉદ્ધવ ! જોતાં વદન ડરું છું !
કદી કદી હું સ્વગત અચિંતા મને પૂછી બેસું છું;
રઝળે છે જે ભગ્ન માટ; કૈંક બીજું કે હું છું ?!
.
( વીરુ પુરોહિત )