શ્વાસ તો લેવાય છે,
પણ હવા કણેકણમાં છૂટી પડતી અનુભવાય છે અને સમજાય છે કે,
હવા પરમાણુઓની બનેલી છે.
.
શ્વાસ તો લેવાય છે,
પણ શતસહસ્ત્ર ઉત્કંપો લહલહાય છે અને સમજાય છે કે,
રોમ શિરીષ ફૂલના રેસાના બનેલા છે.
.
શ્વાસ તો લેવાય છે,
પણ શ્વાસ સાથે પલકોનું તારામૈત્રક રચાય છે અને સમજાય છે કે
સ્નેહ કૂંણાકૂંણા બિસતંતુઓનો બનેલો છે.
.
શ્વાસ તો લેવાય છે,
પણ બ્રહ્માના કોટિ કોટિ યુગો ક્ષણાય છે અને સમજાય છે કે,
સમય અમૂર્ત વિભાવનાનો બનેલો છે.
.
શ્વાસ તો લેવાય છે,
પણ બટકણી પેન્સિલની જેમ દેહ વ્હેરાય છે અને સમજાય છે કે,
‘બોધિ’ પરમ લયનું બનેલું છે.
.
( પુષ્પા ભટ્ટ )