બુદ્ધના સ્મિત જેવો ઊગ્યો છે દિવસ.

બારી-બારણાં આપમેળે ખૂલી જાય છે.

સૂર્યનાં અનાક્રમક કિરણો ચૂપચાપ

પ્રવેશે છે શાંત-પ્રશાંત દિવસની અદબ જાળવીને.

 .

બહાર બગીચામાં જોઉં છું તો

મહાવીર, સોક્રેટીસ અને થોરો પણ

મૌન ધારીને બેઠા છે

રાબિયા, લલ્લેશ્વરી અને ગાંધીજી

અને આઇન્સ્ટાઈન એકમેકના એકાન્તની ઇજ્જત કરે છે.

 .

નરસિંહની કરતાલ અને મીરાંનાં ઘૂંઘરું

અરસપરસ સંવાદ કરે છે નીરવ આંખે.

રાતના આગિયાનું તેજ અને પતંગિયાની પાંખ

નરી નમ્રતાથી આપ-લે કરે છે ફૂલની સુગંધની.

 .

રાત્રિના અંધકારના બોધિવૃક્ષ તળે

બુદ્ધના સ્મિત જેવો ઊગ્યો છે દિવસ.

 .

( સુરેશ દલાલ )