પ્રેમ એ જીવનભર પાળવાનો વહેમ પણ હોય !
.
પ્રેમનો લય તો અભિસારિકાના પદરવમાં હોય છે !
.
પોતામાં સંતાયેલો અજાણ્યો પુરુષ ઓચિંતો પ્રગટ થઈ જાય તે પહેલો પ્રેમ !
.
પ્રેમનો સંકોચ ? ઊઘડેલું ફૂલ ફરી કળી થવાનો નિષ્ફળ પ્રયત્ન કરે તે !
.
ઝરણું અને પ્રેમ, પોતે જ પોતાનો માર્ગ કરી લે છે.
.
સામેની આંખો પ્રતિબિમ્બ ઝીલે તો કોઈ અરીસા પાસે જતું નથી.
.
પ્રેમમાં સાત તાળી પણ સપ્તપદી થઈ જાય છે.
.
પ્રેમ હિમાલય છે, અને પહાડ સિસોટીનો પડઘો પાડતો નથી.
.
શુદ્ધ અંતર માટે પારદર્શક આકાશ પણ અસહ્ય બની જાય છે.
.
પ્રેમમાં મુઠ્ઠી વાળે છે તે આંગળીના ટેરવાનો સ્પર્શ રોમાંચ ગુમાવે છે.
.
પ્રેમ એ જળમાં વિસ્તરીને પોતે જ મટી જતું વર્તુળ છે.
.
પ્રેમનું સૌંદર્ય અરીસાના માપનું નથી હોતું !
.
કાંટા ખેરવી નાખ્યા વિના પ્રેમ ‘કેવડિયો’ થઈ શકે નહીં.
.
પ્રેમ પોતે જ વાસંતી સૌંદર્ય અને મહેક હોય છે.
.
પ્રેમ હોય ત્યાંથી જ વિસ્તરે છે, તે આવ-જા કરતો નથી !
.
પ્રેમ એવો મહેમાન છે, જે ઘરમાલિક થઈ જાય છે !
.
પ્રેમ હોય છે પ્રાકૃતિક, પણ તેણે સાંસ્કૃતિક થવું પડે.
.
પાત્રો બદલાય છે ત્યારે પ્રેમ નાટક થઈ જાય છે.
.
હિંચકો અને પ્રેમ, બે જ દિશામાં આવ-જા કરે છે !
.
પ્રેમનું સ્મિત બીજરેખા પાસે હોય છે, પૂર્ણચંદ્ર પાસે નહીં !
.
( રતિલાલ ‘અનિલ’ )