પ્રેમ અરણ્યમાંથી પસાર થતો ઉપવને જાય છે.
.
ભીરુ પ્રેમ બેઠા બેઠા પોતાની પાંખો ફફડવ્યા કરે છે.
.
પવનનો સાથ મળે તો રાખ પોતામાંથી જ ઊભી થાય છે.
.
પ્રેમને દીર્ઘાયુ થવા માટે વાત્સલ્ય પણ થવું પડે.
.
પ્રેમનાં આંસુ સુકાયાં પછી પણ ભીનાં રહે છે.
.
પંખીને પાંખ આવે તો એના પડછાયાને પણ પાંખ આવે !
.
કોઈ કોઈ પીડાને પોતાની સુવાસ પણ હોય છે.
.
પ્રેમ અઘરી શોધ છે, કેમ કે તે બીજામાં (પણ) શોધવાનો હોય છે.
.
પ્રેમ સારો અનુભવ છે, ભલે તે આપણે બીજાને કે બીજાએ આપણને કરાવ્યો હોય !
.
ઊડી ગયેલી ચકલીનું ખરેલું પીંછું પસવારીએ તે વિરહપ્રેમ !
.
રીસે ભરાતાં નથી તેમનું સૌન્દર્ય અપૂર્ણ રહે છે.
.
પ્રેમ ઉછેરી શકાતો નથી, તે જ તમને ઉછેરે છે !
.
પ્રેમ અંતર રાખે છે, અને સાથે પણ રહે છે !
.
પ્રેમ લ્હેરખી છે, અને ઝંઝાવાત પણ !
.
પ્રેમ એ પોતામાં ફોરતી અને અજાણી દિશામાં જતી ફોરમ છે.
.
છીપની કેદ અને અંધકાર છોડી પ્રેમનું મોતી પ્રકાશમાં આવ્યું છે.
.
પ્રેમ એ દ્રવ છે પણ અતિ ઉત્સાહી અને ઉપદ્રવ બનાવી દે છે !
.
પ્રેમમાં ઉજાગરો માથે નથી પડતો, લાલ થઈને આંખોમાં પડે છે.
.
અનિદ્રા એ રોગ નહીં અફવા છે, માત્ર પ્રેમીઓ જ એ પુરવાર કરે છે.
.
પ્રેમ હવે યજ્ઞ નથી એટલે અગ્નિ પરીક્ષા નથી.
.
( રતિલાલ ‘અનિલ’ )