અઢળક ને અકારણ એ નડે છે કદી કદી
અમને હવામાં કેફ ચડે છે કદી કદી
.
બે હાથ, હથોડી ને ટાંકણાથીયે વધુ
મૂર્તિને ફક્ત આંખ ઘડે છે કદી કદી
.
તમરાંઓ ત્રમ-ત્રમે ને આગિયા ઝમ્યા કરે
સ્મરણોય દ્રશ્ય-શ્રાવ્ય જડે છે કદી કદી
.
વરસાદ પલળવાને અધીરો બની રહે
કવિતાઓ ધોધમાર પડે છે કદી કદી
.
શોધી શકે તો શોધ લીલા રણની વારતા
ઊંટોની આંખમાંથી દડે છે કદી કદી
.
( સુરેન્દ્ર કડિયા )