રોજ સવારે
મારી બારીમાંથી આવી જાય છે
એક આકાશનો ટુકડો
સોનેરી તડકો લઈ
.
તો વળી ક્યારેક
એના આસમાની તરંગોમાં
તરતાં વાદળોમાં
હું ખોવાઈ જાઉં છું બની મત્સ્યકન્યા !
.
આ રમત થોડા દિવસ ચાલતી રહી.
.
પછી મને થયું,
મારી બારી થોડી મોટી હોય તો ?
અને હું ખેસવતી ગઈ રોજ
એક એક ઈંટ
વિસ્તરતી ગઈ મારી બારી
પ્રસ્તરતું ગયું મારું આકાશ
.
અને
.
મને ખબર જ ન રહી
કે ક્યારે
આકાશ સમાઈ ગયું બારીમાંથી
મારા ઘરમાં
અને હું
ફેલાઈ ગઈ
અવકાશમાં !!!
.
( માલા કાપડિયા )