ફળ એ મીઠાં હોય અતિ, જેને કરડોલે સૂડો !
વિણ માધવ જીવ્યો તેનો છે જનમ અતિશય કૂડો !
.
કહાનાની આંખોમાં પ્રગટે રાત, ઉષા ને સંધ્યા;
કેટકેટલા રંગોથી કહાનાએ અમને રંગ્યા !
અમે ઘણા બડભાગી ઉદ્ધવ ! માધવ અમને ભેટ્યા;
ભલે વિયોગી થયાં, ભલેને અઢળક દુ:ખો વેઠ્યાં !
.
પણ દેવોને દુર્લભ એવો રાસ રમાડ્યો રૂડો !
વિણ માધવ જીવ્યો તેનો છે જનમ અતિશય કૂડો !
.
હવે પછીનાં બધાં જનમ ગોપી થઈને અવતરશું;
જમુના તટ, મધુવન, ગોકુળમાં શ્યામ વિના ટળવળશું !
કોઈક યુગે તો પ્રગટ થશે એ ભાળીને ઉત્કંઠા;
એ જ અમારો મોક્ષયોગ હો, એવી છે બસ મંછા !
.
ઉદ્ધવજી ! માધવ છે જાણે વિણમાખી મધપૂડો !
.
ફળ એ મીઠાં હોય અતિ, જેને કરડોલે સૂડો !
વિણ માધવ જીવ્યો તેનો છે જનમ અતિશય કૂડો !
.
( વીરુ પુરોહિત )