બે કાવ્યો – પુષ્કરરાય જોષી

(૧)

કાકોક્તિ

 .

હવે કાગડો

છેતરાતો નથી કોયલથી

કે શિયાળથી

તેણે શીખી લીધી છે

ચતુરાઈ માણસની.

હવે કાગડાએ

કોં…. કોં…. કરવાનું કામ

સોંપી દીધું છે કવિઓને.

નેતાઓનાં

ધોળાં બગલાં જેવાં

ખાદીનાં વસ્ત્રો પાછળ

કાળાં કલંકો જોઈને

કાગડાને પોતાના રંગ પર

ઊપજે છે ગર્વ.

હવે કાગડો

શહેરમાં રહેવા નથી માગતો

શહેરની સભ્યતા સામે

કકળાટ કરતો

તે ભોગવી રહ્યો છે નગરવટો.

 .

(૨)

સાંજ

 .

ઢોળાઈ ગયો

ખડિયો સૂરજનો

અવનિ પર

દીવાં લૈને આગિયાં

બન્યાં છે રાહબર.

 .

( પુષ્કરરાય જોષી )

Share this

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.