અધૂરી વાત – પ્રણવ પંડ્યા

સવાયા શબ્દનો સ્વસ્તિક કરીને મૌન થઈ જાઉં

મને આવડતા બે ટહુકા ધરીને મૌન થઈ જાઉં

 .

બધે અંધારપટ છે લાગણીનો જાણું છું, તો પણ

હું કોઈ આગિયા શો સંચરીને મૌન થઈ જાઉં

 .

નથી ઊંચકી શકાતો ભાર ભાવુકતાનો ભાષાથી

નજરથી વાત કરું, તુર્ત જ કરીને મૌન થઈ જાઉં

 .

અવાજો પર્ણને નહિ, બસ પવનને હોય છે અહીંયા

સતત થાતું મને : હું પણ ખરીને મૌન થઈ જાઉં

 .

ઘણીયે વાત બાકી છે, જરા શી રાત બાકી છે

અધૂરી વાત પાછી આદરીને મૌન થઈ જાઉં

 .

ઉઘાડ્યા હોઠ એને ના સમય ઝાઝો થયો તોયે

હવે લાગ્યા કરે છે કે ફરીને મૌન થઈ જાઉં

 .

( પ્રણવ પંડ્યા )

Share this

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.