ચાર કાવ્યો – લાભશંકર ઠાકર

(૧)

તારી પીઠની બરાબર મધ્યમાં

ધારદાર ચાકુ પકડીને લંબાવીને

ખંજવાળવાના શૌર્યને હવે અટકાવ.

ના, મારે એ ખાજખૂજલીનું કાઢવું છે.

એ નથી માનતો અને દદડતું લોહી

દદડતું

દદડતું મારા દિવાસ્વપ્નને

રક્તિમ રક્તિમ કરી રહ્યું છે.

હાસ્તો ગાઉં છું ઘાયલા કી ગત ઘાયલ જાને

ઔર ન જાને કોઈ.

દિવાસ્વપ્નની પૂંછડી મેં પકડી લીધી છે

ને શ્વસું છું નિજમાં નિમગ્ન.

.

(૨)

મૃત્યુ મારા બારણા પાસે આવીને ઊભું છે.

ક્યારનું ?

છું ત્યારનું.

એ મારી નિદ્રા-જાગૃતિની સરહદમાં

આવીને બુચકારા સાથે મને ચૂમે છે.

અમે બે-હદ સચ્ચિદાનંદની ક્રીડા મલક મલક મલકાવે છે.

.

(૩)

ઊંઘના ઘોડિયામાંથી મા, મને ઊંચક નહિ.

મારું સ્વપ્નસુખ ઢોળાઈ જશે.

.

(૪)

પરીક્ષાની કરવતથી મને વહેરી નાખનારાઓ

રહેમ કરી મને ડસ્ટબિનમાં ફેંકી દો.

.

( લાભશંકર ઠાકર )

Share this

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.