જ્યારે સભામાં તારો ઉલ્લેખ નીકળે છે,
બદાલય મનનો મોસમ ને મેઘ નીકળે છે.
.
તારા તરફનો રસ્તો જાણે કે જિંદગી હોય,
ક્યાંથી શરૂ થયો ને ક્યાં છેક નીકળે છે.
.
મ્હેંકી ઊઠે છે શ્વાસો, ઉઘડે કિતાબને જ્યાં,
તારો મને લખેલો આલેખ નીકળે છે.
.
તારો વિચાર જણે, યોદ્ધા ખરેખરો છે,
સામાં થયાં ઘણાં પણ, એ એક નીકળે છે.
.
તું નીકળે અહીંથી તો શ્વાસ નીકળે છે,
લે નીકળી હવે તું, તો દેખ નીકળે છે…
.
( ભાવિન ગોપાણી )