લખતાં લખતાં અચાનક,
મારા અક્ષરોને… શબ્દોને… અર્થોને…
ઓળખવાનો પ્રયત્ન કરું છું
પણ એ તો બધા ધુમ્મસિયા બની
હાથને ઈશારે મને બોલાવતા ભાગતા જાય છે
બે આંગળીઓ વચ્ચેની ફાંકમાંથી ટપકતું જળ…
કેમ કરી સાચવું!
અમૃત સંજીવનીનું દમયંતીની હથેળીનું વરદાન
દરેક અક્ષરને વરેલું છે આ સત્ય
પચાવવું કેટલું અઘરું છે !
ખોબે ખોબે વિરામચિહ્નોને પાથરું છું,
.
થોડા અલ્પવિરામો થોડાં આશ્ચર્યચિહ્નો
વચ્ચે ડોકાતાં પ્રશ્નાર્થો
પણ પૂર્ણવિરામ ક્યાં ?
.
( નલિની માડગાંવકર )