શબ્દ એનો એ જ જોવા દે મને,
ઘર ગઝલ સામે જ જોવા દે મને.
ચંદ્ર, સૂરજ છે કરામત બેઉમાં,
રાત દિવસ તેજ જોવા દે મને.
સાચવેલું વ્હાલ મૂકું પેટીમાં,
પ્રેમ દસ્તાવેજ જોવા દે મને.
પેન કાગળ લૈ કવિતા લખ હવે,
કલ્પનાનો મેજ જોવા દે મને.
ત્રાજવે ચોમાસું મૂકી જોઉં છું,
મેઘનું ય લગેજ જોવા દે મને.
મ્હેક રબની પૃથ્વી પર છે ઊતરી,
હવા આદમ બેજ જોવા દે મને.
જિંદગી ‘બેન્યાઝ’ ડૂબી સાંજના,
સૂર્ય ઢળતો સહેજ જોવા દે મને.
( બેન્યાઝ ધ્રોલવી )