એક રાધાના સ્મિતનો ઊડ્યો રે એવો અમરત છાંટો
કે ભીતરના શ્યામને વાગે છે રાતદિન વિરહનો કાંટો
હૈયાનાં રંગે અંતરનો અસલી ચંદરવો એ દેખાડે
ને લાગણીના વંદાવનમાં ગોકુળ જન્મે એવું જીવાડે
જાણે સ્વર્ગ પણ લઈ રહ્યું મારી ફરતે સતત આંટો…
કાગળ ને કલમ બધું ઊડીને થઈ જાય છે પંખી
જાજમ થઈને જીવ પથરાય હવે કુમકુમ પગલાં ઝંખી
શ્વાસે શ્વાસે સમરણ એનું સંગીત, નહિતર સન્નાટો…
( ચંદ્રેશ શાહ )