તને ગમતીલાં સપનાની આપું હું કાલ !
ચા, હળવેથી લે !
તને લાગે કદીક સાવ સૂકેરું પાન
પણ ભીતરમાં લીલ્લીછમ વેલી
તને લાગે બહાર ક્યાંક કોરું કટ્ટાક
પણ અંતરમાં ભવ-ભવની હેલી
લાવ, લીલ્લેરું-ભીન્નેરું રોપી દઉં વ્હાલ,
ચાલ, હળવેથી લે !
તને સાચ્ચેરું કહેવાનું હોય જ
તો કહી દઉં કે જ્યારુકથી તેં મને ઝીલ્યો
ત્યારુકથી ફાંટ ફાંટ ચોમાસું ફળિયે
ફાલ ફટ્ટાક દઈ ફોરમનો ખીલ્યો
મજ્જાની મોલ્યાતું આપી અબ્બી હાલ,
ચાલ, હળવેથી લે !
( વિશાલ જોષી ‘સ્નેહ’)