તારા જ નામથી જે ફૂટી’તી કૂંપળ જો થઈ જાય ઘેઘૂરતમ ઝાડ
એવા દિવસોનો માનીશું પાડ.
માળીની જાણબહાર ઉગ્યું’તું ફૂલ
એ ફૂલને ઉગાડી ગયું કોણ ?
પાનખર છે એક અને બીજી વસંત પણ
મઘમઘતા પવનની વાદે ચઢીને પછી મખમલી દ્વાર તો ઉઘાડ.
ચૈતરના વાયરાએ લીલાછમ પાંદડાને
જીવનનો સમજાવ્યો સાર,
ટહુકાને સરનામે લખ્યા સંદેશ એ
પહોંચવામાં લાગી છે વાર.
સોનેરી છાંયડાઓ સમયના આંગણામાં સર્જે છે કાયમ તિરાડ.
( ચેતન શુક્લ )