વાતાવરણ ગુલાબી, મજાનો સમય હતો,
અફસોસ કે એ મારા જવાનો સમય હતો.
એ દેણગી કે શ્રાપ ? ખબર પડી નહીં,
જે કાવ્યનો સમય, એ વ્યથાનો સમય હતો.
ભરપૂર પ્રેમ હોય તો ઢંકાય ખામીઓ,
પથરાળ પટ તો ઓટ થવાનો સમય હતો.
આંસુ ને સ્વપ્ન આંખમાં સાથે રહે નહીં,
છે એક વર્તમાન, બીજાનો સમય હતો.
અંતિમ ક્ષણે કહ્યું મેં સિકંદરના કાનમાં,
દુનિયાનો એકમાત્ર ખજાનો, સમય હતો.
( હેમેન શાહ )