હવે આ માણસોની વાતની બહુ બીક લાગે છે.
મને મારી જ ખુદની જાતની બહુ બીક લાગે છે.
દિવસનાં સૂર્યનો રંજાડ સહેવાની પડી આદત,
મને ઝળહળ થતી આ રાતની બહુ બીક લાગે છે.
કરે છે કંટકો જે ઘાવ એ તો હોય છે સારા,
મને ફૂલો તણા આઘાતની બહુ બીક લાગે છે.
કરે ઘૃણા જગતનાં લોક તે હોતી નથી ઘાતક,
પરંતુ પ્રેમની સોગાતની બહુ બીક લાગે છે.
કદી દીવાસળીમાંથી જ દાવાનળ બની જાશે,
મને આ શબ્દની તાકાતની બહુ બીક લાગે છે.
( પરાજિત ડાભી )