અંધારું-પ્રવીણ દરજી

અંધારું
ચોર પગલે
ઊતર્યું
પહાડ પર
ઝાડ પર
વાડ પર
અને
ગબડ્યું ખનિકામાં
પ્રસર્યું
મેદાને
નદી-નાળે
ગામ-ઘર
અને
ફળિયે
પછી
અટક્યું
સમુદ્રમાં
એકાકાર થઈ
સમુદ્રરૂપે.
અંધારું
બસ,
અંધારું જ છે !
અંધારું
એટલે
અંધારું…
એટલે…

( પ્રવીણ દરજી )

Share this

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.