હું જેને ચાહી શકું એવું
કોઈ જ રહ્યું નથી
જેને ચાહતી હતી તે બધાં
ક્યાંક વેરાઈ ગયાં
ધરતીકંપમાં
ક્યાં છે બધાં
મારે કોને ગળે વળગવું
શું રાંધવું શું ખાવું
જે કૈં પણ કરવું તે
શાના માટે કોના માટે
મારી છાતીનો ધબકાર
ખાટલાની સીંદરી સોંસરો જાય
રાત્રિના અંધકારને પંપાળું
પણ મારો હાથ
સૂકાભઠ્ઠ બાવળનાં જડિયાંમાં ફરતો જાણે
બધું જ
મરતું
મરેલું
મારું જીવન
રસોડા જેવું ધમધમાટભર્યું હતું
હવે
લૂખો સૂકો વાયરાનો ઠૂઠવો
ધૂળનું ઝાપટું
મારું જીવન.
( નીતા રામૈયા )