જળ બનીને
સમુદ્રનો સંપર્ક કરવા
ટેલિફોન નંબર જોડું છું
ત્યાં રેતીમાંથી અવાજ સંભળાય છે,
‘માફ કરજો, આ રોંગ નંબર છે.’
પાંદડું બનીને
વૃક્ષ માટે પૂછું છું
ત્યારે
પાનખરનો ગુસ્સો ભભૂકી ઊઠે છે,
‘તું નીચે ખરી પડ, તું નંબર ભૂલી ગયો છે.’
વાટ ભૂલેલા વટેમાર્ગુ બનીને
માર્ગ શોધું છું
ત્યારે વિકટ જંગલ કહે છે
‘ટેલિફોનનું રિસીવર નીચે મૂક.’
હું
થાકેલો-હારેલો
વિચારું છું
ત્યારે
ચારે બાજુથી સંભળાય છે
ટેલિફોનની ઘંટડીઓનો અવાજ
આખું વિશ્વ ઘૂમે છે ચારેકોર.
પરંતુ હું પોતે જ મારો નંબર ભૂલી ગયો છું.
( હર્ષદેવ માધવ, અનુ. નલિની માડગાંવકર )
મૂળ : સંસ્કૃત કવિતા